Miñorto's Parish

Miñorto's Parish
ou Parroquia de Miñortos, coma quen dí

28 octubre 2007

Tempo de Silencio


Tiempo de Silencio é unha novela de lectura obligada para os que cursabamos letras cando aínda existía COU. Non me ghustou nada. Paresíame deprimente e, para poder falar hoxe dela, tiven que revisar o google. Os meus mecanismos emosionales de defensa están fasendo unha labor desastrosa na miña memoria. Teño unha fasilidade enorme para olvidar o que me desaghrada!.

O caso é que dende hai uns meses, ese título ven unha e outra ves á miña cabesa. Así que teño pensado volver a lelo.

O google recordoume que é unha novela de posguerra (de aí o caracter deprimente), pero tamén de investighasión. Máis ben dos avatares que os que se adican a este mundo teñen que superar.

Déixovos un pedaso:

"Estos sublimes principios e intenciones informan los Institutos, los Consejos, las doctas Corporaciones, las venerables Casas matrices a tan importantes trabajos dedicados. Gracias a ese conjunto de instituciones (excesivamente complejo para que pueda aquí ser descrito) no hay juventud inquieta ni iniciativa original que no encuentre su puesto en el gran desfile de los constructores del futuro. Como un ejército aguerrido, llevando al brazo no armas destructoras, no bayonetas relampagueantes, sino microscopios, teodolitos, reglas de cálculo y pipetas capilares, las falanges de la ciencia marchan así en grandes pelotones bien organizados. ¡Guay de quien desprecie la menguada apariencia de alguno de estos fabulosos constructores! Bajo un traje arrugado puede ocultarse el afortunado poseedor de un cerebro que -aunque enclenque, voluminoso- emanará pensamientos todavía por nadie sospechados, fórmulas de nuevas partículas elementales, antiuniversos y semielectrones; bajo un rostro de apariencia estólida y frente estrecha puede yacer un capaz archivero incansable devorador de palimpsestos y microfílmenes. Esta multitud estudiosa e investigante dispone de edificios con amplias ventanas, escaleras y pasillos fabricados con auténtico cemento armado. Aunque su dieta sea deficiente v el corte de su traje poco afortunado, aunque oculten en su cartera de cuero negro un bocadillo con el que sustituir la deseada cena caliente, el bedel no les cortará el paso sino que les dejará con respeto encaminarse hacia los locales donde unas veces unas ratas desparejadas, otras veces unos volúmenes en alemán, otras veces una colección incompleta de una revista norteamericana les proporcionarán los útiles necesarios para la puesta en ejecución de sus ideas. Confortados con tan eficaces estímulos ¿qué de extraño tiene que cada día más y más abundantemente nos sorprendan con los altos productos de su genio? ¡Cuántas patentes industriales no surgen en nuestro suelo que apresuradamente adquieren los rapaces industriales extranjeros! ¡Cuántas drogas inéditas y eficaces no vienen cada día a mejorar los medios de lucha de nuestros voluminosos hospitales! ¡Cuántos teóricos desarrollos de las ciencias más abstrusas, la Física, el cálculo de matrices vectoriales, la química de las macroproteínas, la balística astronáutica no son comunicados a las Academias de los países cultos para su estudio y admirada comprobación ¡Cuántos ingeniosos prodigios de las ciencias aplicadas no sorprenden al visitante de cualquiera de nuestras exposiciones de Inventores!. " p. 206-8.
Os que me conosedese e estades ó tanto das miñas aventuras diarias, comprenderedes o significado desta entrada.
Os que pensabades que olvidei que o tema deste blog é falar de Miñortos e que esta entrada nada ten que ver, estades equivocados. Agora comprenderedes a ruta de razonamento que sigheu a miña mente para acordarme hoxe tamén do libro: Pronto vai ser San Martín. Ese é o patrón de Miñortos, o 11 de noviembre. Íavos contar que este ano vaise faser festa (non se fai tódolos anos, porque sempre falta quen a orghanise). Pero o caso é que non estou moi ó tanto do tipo de festa (relixiosa o tipo ruta del bacalao) e a entrada íame quedar moi corta. Como vedes a palabra Martín foi a que me recordou de novo o libro de Luís Martín Santos.
P.D. Non me extraña que ninguén lea o meu blog. É do máis aburrido que lin na vida. Non vos preocupedes. Non vos desculpedes.

4 comentarios:

mimeconmigo dijo...

meme, este estaba guay. a min o q non me molara era o de pio baroja, pero este non ia do barrio gitano e do medico q tinha q practicar un aborto ou aljo asi? pois a min justarame moito.
bicos, quen carallo e o anonimo? sera o javier batalla? pareseme moi petulante para ser el...

Meripousita dijo...

Pois non sei quen será ese anónimo, pero bué, xa sairá.
Tiempo de Silencio é o do médico investigador que deixa preñada a unha e lojo casa con ela ou aljo así. Téñoo que ler outra ves, pero polo da investijasión. Queixábase daquela, en tempos de posgherra das dificultades para faser investighasión. Eu quero lelo outra ves porque, ainda que seghimos en tiempos de posguerra (ainda non houbo outra, e a gherra xa acabou hai casi 50 anos), a situasión actual ten reminiscencias daquelas cousas que contaba L.M. Santos. Non sei. É para contrastalo.

Anónimo dijo...

votas tanto de menos a guerra .......... e cando aprendas a escribir falamos ok???

mimeconmigo dijo...

mira tio, para empesar da a cara e di quen eres en caso de q estea a desconfiar da persoa equivocada!. sejundo, quen sabe escribir aqui son eu non ti, q botar na frase botar de menos ata onde eu sei e con B non con V. terseiro, se o dis polo NH, repitoche q vivo en inglaterra e o Ñ aqui non existe, así q dependo do ordenador q estea utilisando. Sei escribir moi ben, pero para escribirlle a un cobarde coma ti tampouco me vou molestar moito!!. non son partidaria do reintegrado se era eso ao q te referias, se sabes o q significa claro...
e jústeche máis ou menos, eu mais a miña irmá somos de miñortos. vas ter q vivir con eso. e xa daras mais explicasións de por qué o blog se ten q chamar dos fañons e non de miñortos? ti sabias q cada un ponlle o nome q quere? a VER SE TE ENTERAS DE Q NON É UN SITE OFICIAL DE MIÑORTOS, q é un blog individual. Ridículo, resultas ridiculo.
BBBBotaba de menos a jerra? ahi tes jerra, vaille dando!